รู้หนังฝรั่ง รักหนังอินเดีย
โดย เว็ปไซต์ (ไทย)"โมฮับบะเทน"

กับการเริ่มเรื่อง ที่คนละเรื่องกับเนื้อหาของหนัง ซึ่งน่าจะเรียกเสียงหัวเราะได้มากมาย แต่เสียดายกระแสการวิจารณ์ ทำให้ หนังเรื่องนี้มีคนดูน้อยมากๆ น่าจะน้อยที่สุดในปี พ.ศ.2550 ผมนับจากการที่ผมดูหนัง ในวันเสาร์เป็นส่วนมาก และเวลาก็หลังเที่ยง ซึ่งส่วนใหญ่ผมจะดูเวลาใกล้เคียงกัน ไม่เคยเจอหนังเรื่องใดในปี 2550 ที่มีคนน้อยขนาดนี้ ซึ่ง มี สอง สาเหตุเป็นอย่างน้อย

1. เพราะเป็นอนิเมชั่น หากแปลไทย ก็คือ การ์ตูนเหมือนจริง ครับ

2. มีกระแสวิจารณ์จากสื่อต่างๆ เรื่องรายได้ว่าไม่ค่อยจะไหว สำหรับผมงานเรื่องนี้ของ Disney

แต่ยังดีที่ไม่มีใครพูดถึง คนเริ่มเบื่อจะดูอนิเมชั่น ฝรั่งกันเต็มทน ยังดีครับที่เป็นแบบนั้น เพราะหากมีความรู้สึกแบบนี้จริงๆ อยากให้เงียบเอาไว้ เพราะว่า อนิเมชั่น ในโลกนี้ มีดังและการผลิตเยี่ยมอยู่ 2 ที่ ที่ทำกันเป็นล่ำเป็นสันคือ ฮอลลีวู้ด กับญ๊ปุ่น ตัวผมเอง รู้อยู่เต็มอกครับว่า อนิเมชั่นของญี่ปุ่นมีความน่าสนใจ ดูสนุกกว่าของฮอลลีวู้ดเยอะ มีความเป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง แม้กระทั่ง คนไทย จะทำอนิเมชั่นก็ยังอด ทำเลียนแบบในบางส่วนไม่ได้ เพราะมันเป็นสูตรสำเร็จ ที่มีมานานเป็นสิบๆ ปี ว่า อนิเมชั่น ญี่ปุ่นนั้นไปได้ทั่วโลก เช่น กันดั้ม มาครอส และอื่นๆ


แต่อนิเมชั่นของ ฝ้ดูในอีกมุมมองหนึ่ง หากเบื่อก็อย่าวิจารณ์อนิเมชั่น ฝรั่งมากนะครับ เดี๋ยวไม่มีของดีๆ อีกแบบให้ดูกัน


หนังเรื่อง แรททาทุยเป็นชีวิต ของเด็กฝึกหัดในครัว ที่เพิ่งได้มีโอกาสได้ทำซุป และกำลังกลุ้มใจว่าจะทำได้ไหม แต่แล้วมี หนูตัวจ๊อยมาช่วยเอาไว้ และสร้างปรากฎกาณณ์รถชาติ อย่างแรงให้กับ ร้าน ซึ่ง ลงมาจาก 5 ดาว ในสมัยกุ๊กคนก่อน ลงมาเป็น 4 ดาว ตามประเพณีเพราะกุ๊กคนเก่า ได้ตายลงไปนอกจากนั้นยังหาพ่อครัวมือหนึ่งมาประจำไม่ได้ทำให้ ต้องมี ดาวเหลือแค่ 3 ดวงในที่สุด


หนูเก่งการทำอาหารได้อย่างไร ต้องลองหาหนังมาดูกัน เพราะหากบอกหมดจะไม่สนุก เพราะว่า มันเป็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อ ที่เป็นไปได้ ผมล่ะชอบครับ เพราะนี่แสดงให้เห็นความสามารถของคนเขียนบทนั่นเอง ที่นำเนื้อหาในมุมต่างๆ มาร้อยเข้าด้วยกันอย่างแนบเนียน นั่นเอง


การควบคุมให้พระเอกทำอาหารตามที่หนู จอมซ่า แนะนำ ใช้ การควบคุม คล้ายๆ กับการเชิดหุ่น โดยการซ่อนอยู่ในหมวก แล้วดึงเส้นผมซ้าย ที่ขวาที


การทำอาหารของหนูและคน คงจะสนุก ราบรื่น หากไม่มีนักวิจารณ์ จอมติ ซึ่งมีส่วนทำให้ กุ๊กคนแรก ตรอมใจตาย มาเกี่ยวข้อง เพราะเขาไม่เชื่อ ตามที่กุ๊กคนแรก กล่าวเอาไว้ว่า ทุกคนสามารถทำอาหารได้ เหมือนกันหมด นั่นเอง


น เมนูที่พ่อหนุ่มพ่อครัวและหนูช่วยกันทำ ช่างล่อให้น้ำตาไหลเสียจริง มันคือ ตูดหนู หรือ แรททาทุย อาหารของ คนจน ที่ครั้งหนึ่ง เมื่อยังเด็กนักวิจารณ์อาหาร จอมติ เคยกิน น้ำตาของเขาไหล
พลางนึกถึง แม่ อาหารของ คนจน ที่คนสามัญอย่างเขาเคยกิน และ ได้ลืมไปแล้วนานแสนนาน แต่รสชาติของมันกลับอร่อยกว่าอาหารชั้นสูง จานอื่นๆ ที่เขาเคยลองมา


เนื้อเรื่องมีอะไรที่ซับซ้อนกว่านี้ และ บทสรุปของหนัง ยังสามารถนำมาเข้ากับปรัชญา เศรษฐกิจพอเพียง
ได้อย่างดีอีกด้วยครับ จริงๆ แล้ว คนไทย หลายคนที่กำลัง ฟุ่มเฟือยควรลองดูหนังเรื่องนี้ครับผม

หนังเรื่องนี้จะทำให้คุณได้หยุดคิด ถึงการใช้ชีวิต และ ปรัชญาในการดำเนินชีวิตครับผม

ดูหนัง ไปทำไม+_+ นั่นสิ